Tussenpersoon verzaakt zorgplicht met verzekering, klant de klos

Hij eist een schadevergoeding. Maar de tussenpersoon wil daar niets van weten. Daarom stapt de verzekerde naar klachteninstituut Kifid.

Samen met zijn broer heeft de man een vennootschap onder firma (vof). In 1998 hebben ze via een tussenpersoon een arbeidsongeschiktheidsverzekering afgesloten voor hen beiden. De verzekerde sommen bedragen per 12 oktober 2019: €16.245 voor het eerste ziektejaar en €18.524 voor de jaren daarna.

De verzekering maakt onderdeel uit van een pakket aan verzekeringen van de vof.

Te laag bedrag

Eind juli 2019 krijgen ze via hun tussenpersoon een brief van de verzekeraar om te peilen of alles nog juist verzekerd is. De broers reageren daarop naar hun tussenpersoon met een e-mail waarin ze schrijven dat ze gewend zijn aan een inkomen van €3000 netto per maand en dat de verzekerde bedragen nu te laag zijn.

Bovendien willen ze de uitkering pas na 24 maanden in laten gaan. De verzekering dienst dus aangepast te worden. De broers willen hierover in gesprek met de tussenpersoon.

Die komt eind oktober 2019 langs op kantoor bij de de ondernemers, maar de broer die de verzekeringen regelt heeft dan geen tijd voor een gesprek. Een vervolgafspraak wordt niet gemaakt.

Nazorgverplichting

In november 2020 wordt een van de broers arbeidsongeschikt. Hij krijgt een uitkering op basis van volledige arbeidsongeschiktheid, volgens de voorwaarden zoals in 1998 afgesproken.

De verzekerde vindt dat zijn tussenpersoon tekort is geschoten in zijn nazorgverplichtingen. Hij maakt gebruik van een tussenpersoon, zodat die namens hem in de gaten kan houden of de dekking nog passend is bij zijn situatie. Dat heeft hij onvoldoende gedaan, vindt de ondernemer.

Hij eist daarom een schadevergoeding van de tussenpersoon. Allereerst €15.030 omdat het verzekerde bedrag te laag is en hij daardoor geen passende uitkering krijgt. Ten tweede is er geen premievrijstelling geregeld bij arbeidsongeschiktheid, de ondernemer vindt dit ook een taak van de tussenpersoon. Hiervoor wil hij een vergoeding van €4180.

En ten derde wil hij een vergoeding voor de te hoge premie die hij de laatste tien jaar heeft moeten betalen omdat de arbeidsongeschiktheidsverzekering niet is omgezet naar een verzekering met een lagere premie; de hierdoor geleden schade is volgens de verzekerde: €32.400. In totaal wil de man dus een schadevergoeding van ruim €51.610.

De tussenpersoon erkent dat er geen jaarlijks onderhoudsgesprek heeft plaats gevonden en dat hij wellicht proactiever had moeten zijn. Maar de genoemde schadevergoeding vindt hij onterecht. De broers hadden namelijk aangegeven dat ze hun verzekering pas na 24 maanden wilden laten uitkeren, dus als de verzekering was aangepast, had de broer de eerste twee jaar helemaal niets ontvangen.

Karig onderbouwd

Het Kifid, waaraan de zaak vervolgens is voorgelegd, oordeelt dat de tussenpersoon inderdaad zijn zorgplicht onvoldoende heeft vervuld. De broers vroegen om aanpassing van hun verzekering en hij heeft die opdracht meer dan een jaar laten liggen.

Maar ondanks deze verantwoordelijkheid oordeelt het Kifid dat de tussenpersoon toch geen schadevergoeding hoeft te betalen, omdat de broers inderdaad hebben aangegeven dat ze de verzekering pas wilden laten uitkeren na twee jaar. Ook voor de andere twee schadeposten vindt het Kifid de onderbouwing van de verzekerde te karig.